Weststraat slopje , ook wel het Ganzegat genoemd .
Collectie Muzee Scheveningen
Strand ter hoogte van het Kurhaus, op de achtergrond het
wandelhoofd Wilhelmina (foto uit ca 1935 collectie Muzee Scheveningen
Gêtepelês.Ouwe vergete plekkies...
“Jij ben nog al bekend op en met Scheveninge, nietan Im? Weet jij dà'meschien waer vrooger 't 'Gêtepelês was?“
Dà'-wis ik en ik kos te man, die me dat vroog, ûtdui-je waer.
“Neem in gedachte de Maststraet vanof de Schipperstraet, dan 'è'je achterin rechs 'n blok gemien
te'ûize staen en die benne 'ebouwd op 't stik grond, waer ôit, tusse 'uisjes, gêtjies 'ebbe lôpe graeze.
As kind 'eb ik t'r, mè'me vrindinnetjes nog 'espeuld en blommetjies 'eplukt.
We 'aa'ne op Scheveninge ôk 't Kattezandje, waer de jonges vaek voetbalde. Laeter is daer 't Schepeplên en de Wandstraet verreze.
Non me toch bezig benne ôk 't ezelegat besting en wel temet op te 'ook van de Kotterstraet en de Roerstraet.
Daer stinge op 't urref de ezeltjies, die zeumers op 't strang badgaste op t'r regge zeulde en zôdoende geld verdiende voor de ezeldrêver.Ôk ken ik me nog 'euge dat vóór de twiede wurreldoorlog d’r 'n 'ondeplek was, waer non de flatge-bouwe staen, mar toen nog 't Lindodûn.
Daer vertoefde veul straet'ondes.”
“Dan 'eb ik nog 'n vraeg an je, Im.
Al ben ik toch 'n beetje bekend op Scheveninge, 'n vrind vroog an me, waer precies de Paerdewegt is, mar ik weet'm iet”
“Wel jonge. Laen ik 't zo zegge: elleke geweune straet 'eb 'n paerdewegt.
Vrooger 'a' je ommers nog iet zôveul verkêr en benae gien mens 'a'' n auto voor zên of 'uur deur. Je kos mè'-gemak midde op te straet lôpe.
Of en toe kwam d'r 'n paerd en waege langs en wat non zô koddig was, vrouwe liepe somtije met 'n slakkegangetje, al breiende en praetende , van 'ook naer 'ook; in die têd 'n geweun straetbeeld.
Je 'oorde ôk wel datte de straetjonges 't aezepad koze azze ze an 't voe'balle wazze en ze zagge in de vorte 'n pelisie ankomme. Dan riepe ze teuge mekander “Lôpe, daer kompt 'n kole'oed”.
Die naem 'aa'ne ze omdat ze bij de pelisie zô'n raer model 'ellem op 'aa'ne, 'n zwarte glimmende 'alleve dop.“
Ik éb de vraege beantwoord en 'opelek ôk de lezers weer wat wegwês 'emaekt, jae wegwês, ondanks dat-tie van mên vindt dat ik gien goed oriën taetievermoge 'eb en dus blij is dat ik iet me rijbewês 'eb kenne 'aele. |
Geitenpaleis.Oude vergeten plekjes.
“Jïj bent nogal bekend op en met Scheveningen, zo is het toch Im? Weet jij dan misschien waar vroeger het geitenpaleis was?”
“Dat wist ik en ik kon de man, die mij dit vroeg, aangeven waar.
Neem in gedachten de Maststraat vanaf de Schipperstraat, dan heb je achterin rechts een blok gemeentehuizen staan en die zijn gebouwd op het stuk grond, waar ooit tussen huisjes, geitjes hebben lopen grazen.
Als kind heb ik daar met mijn vriendinnetjes nog gespeeld en bloemetjes geplukt.
We hadden op Scheveningen ook het Kattezandje, waar de jongens meestal voetbalden, later is daar het Schepenplein en de Wandstraat verrezen.
Nu wij toch bezig zijn ook bestond het Ezelegat en wel bijna op de hoek van de Kotterstraat en de Roerstraat.
Daar stonden op het erf de ezeltjes, die zomers op het strand badgasten op hun rug droegen en zo-doende geld verdiende voor de ezeldrijver.
Ook kan ik mij nog herinneren dat vóór de Tweede wereldoorlog er een hondenplek was, waar nu de flatiebouwen staan, maar toen nog het Lindoduin. Daar vertoefden veel straathonden.”
“Dan heb ik nog een vraag aan je, Im.
Al ben ik toch een beetje bekend op Scheveningen, een vriend vroeg aan mij waar precies de Paardeweg is, maar ik weet hem niet”.
“Wel jongen, laat ik het zo zeggen, elke gewone straat heeft een paardenweg.
Vroeger had je immers nog niet zo veel verkeer en bijna geen mens had een auto voor zijn of haar deur. Je kon gemakkelijk midden op straat lopen.
Af en toe kwam er een paarden wagen langs en wat nu zo koddig was , vrouwen liepen soms met een slakkengang, al breiende en pratende, van hoek naar hoek; in die tijd een gewoon straatbeeld.
Je hoorde ook wel dat straatjongens het hazenpad kozen wanneer zij aan het voetballen waren en ze zagen in de verte een politieagent aankomen. Dan riepen zij tegen elkaar: “Lopen, daar komt een kolenhoed”. Die naam hadden zij omdat men bij de politie zo’n raar model helm op hadden, een zwarte glimmende halve dorp.”
Ik heb de vragen beantwoord en hopelijk ook de lezers weer wat wegwijs gemaakt, ja wegwijs, ondanks dat die van mij vindt dat ik geen goed oriëntatie vermogen heb en dus blij is dat ik niet mijn rijbewijs heb kunnen halen. |
Groep Scheveningers in dracht maken een busreis /
Collectie Muzee Scheveningen
D i a l e k t e têdens busrês.We wazze onlangs weer ‘s met ‘n busrês mee.
‘T was ‘n leuke groep mense, ze kwamme ût ‘t ‘êle land.
D’r wier wat of’ekaekeld onderwegt.
Be’alleve as te chefeur ‘t woord nam, dan was ‘t mûsstil, mar daernae begon ‘t weer.
Wat me non zô opviel?
‘T was ‘n bus met enkelt Nederlanders, mar ik ‘eb van me leve nog nôit iet zô veul verschillende taeltjies ‘oore praete.
Voor ons zat ‘n stel ût Drente en achter ons ‘n man en ‘n vrouw ût Limburreg.
Zô wel voor as achter ons ‘oorde we druk klesse.
Ik dee nog moeite om mee te lûstere, mar d’r was gien woord van te verstaen.
Alles in dialekt.
Toene me laeter in ‘n restaurant an taefel zatte ‘aa’ne we d’r ‘n preitje over met mense, die kwamme ût Utrecht en die vertelde ons dat t’r wel acht en twintig dialekte wazze in Nederland.
“O èèèè?”, zee ik.
Ik wis iet wà'-’k aars mos zegge, ik von ‘t veul voor zô’n klên landje.
Die vrouw ‘a’ d’r over ‘eleze en ze wis t’r nog al veul van, volleges d’r zegge.
“Vrooger ‘a’ elleke stad, ieder durrep z’n êge dialekt”, zee die van mên.
“Waerom zou ‘t nog ammaar bestaen?”, vroog ik me of.
“Kik-is Im, as wij wat te bepraete ‘ebbe, waer vreemde iet bij nôdig ‘ebbe, doene we ‘t ôk in ‘t Schevenings, daer benne dialekte voor”, was ‘t antwoord..
“Je-’oof ôk al die dialekte iet te verstaen , ‘ou je mar dicht bij ‘ûs.
‘T mot je toch genog weze dà’-je je-êge Schevenings verstaet.”
Jae, ‘t zel wat weze as je je-êge Schevenings iet zou kenne verstaen.
Ik ‘a’ vrooger zô’n môi bookje, dà’-ging over ‘t ontstaen van dialekte.
“Jammer ik ‘eb ’tôit-is iemand mee ‘egeve, die wulde ‘t zô graeg leze, mar ik ‘eb ‘t nôit iet berom ‘ekrege”, verzuchtte ik teuge die van mên.
“Im”, zee die, “ ‘a’ ‘t ouwe toe’- je ‘t ‘a’….”
“Wat zeg je non, man?”
“Wel Im, ‘oe ‘eb ik ‘t non mè’- je?
Verstae je non ôk iniens je Schevenings iet mêr?”
“Zeg ‘t nog is.”
“Im, je ‘a’ ‘t bookje motte ‘ouwe toe’-je ‘t nog ‘a’……” “O, bedoel je ‘t zô.”
Jae , dà’s waer: ‘a’-ik ‘t mar ‘e‘ouwe toe-ik ‘t ‘a’. |
Dialekt tijdens busreis.We waren onlangs weer eens met een busreis mee.
Het was een leuke groep mensen, ze kwamen uit het hele land.
Er werd heel wat gebabbeld onderweg.
Behalve als de chauffeur het woord nam, dan was het muisstil, maar daarna begon het weer.
Wat mij nu zo opviel?
Het was een bus met alleen Nederlanders, maar ik heb van mijn leven nog nooit zoveel verschil-lende taaltjes gehoord.
Voor ons zat een stel uit Drente en achter ons een man en een vrouw uit Limburg.
Zowel voor als achter ons hoorden wij druk geklets.
Ik deed nog moeite om mee te luisteren, maar er was geen woord van te verstaan.
Alles in dialect.
Toen wij later in een restaurant aan tafel zaten hadden wij er met enkele mensen, die uit Utrecht kwamen, gesprek over en die vertelden ons dat er wel acht en twintig dialekten waren in Neder-land.
“O ja?”, zei ik.
Ik wist niet wat ik anders moest zeggen, ik vond het wel veel voor zo’n klein landje.
Die vrouw had er over gelezen en en zij wist er nog al veel van, volgens haar zegge.
´Vroeger had elke stad, ieder dorp haar eigen dialect”, zei die van mij .
“Wäarom zou het nog altijd bestaan”, “vroeg ik me af.
”Kïjk eens Im, wanneer wij iets te bespreken hebben, waar vreemden niets mee te maken hebben, doen wij het ook in het Schevenings, daar zijn dialekten makkelijk voor”, “was het antwoord.
“Jë hoeft ook al die dialekten niet te verstaan, blijf maar dicht bij huis.
“Hët moet toch genoeg zijn dat je je eigen Schevenings verstaat”.
“Jä, het zou wat zijn als je dat niet zou verstaan”.
Ik had vroeger een mooi boekje, dat ging over het ontstaan van dialekten.
Jammer, ik heb het ooit aan iemand mee gegegeven, die, het zo graag wilde lezen, maar ik heb het nooit terug gekregen”, verzuchtte ik tegen die van
“Im”, zei hij, ”Had het gehouden toen je het had”.
“Wat zeg je man? ” “Wel Im, hoe heb ik het nu met je?
Versta je nu ook ineens je Schevenings niet meer?”
“Zëg het nog eens”.
“Im, je had het boekje moeten houden toen je het nog had”.
“O, bedoel je het zo”.
“Ja, dat is waar, had ik het maar gehouden toen ik het had”. |
Daemesvoetbal Duinhorst 1959
Weet je nog wel...
| Wat is 't toch goed dà'-'je of en toe effe in je êge spiegel kikt en dà'-'geldt ôk voor mên.
Lans, lans, wà'-ken ik somstij-je toch ofgeve op tie vrouwe en mêsjies van teugewoordig.
Ze doene mar raek..surrefe, wielrenne, vaste klant bij de sportschool, gae zô mar douwe deur.
Mar 'ou je stil, tot dat ik op 'n dag, bij 't oprûme van ’ n leitje 'n foto von.
Ik kos me ôge iet gelôve, 'edelief, kik non d'r-is.
Direct gonge me- gedachtes berom in de têd; de foto is ût 1959, , benae zô'n zustig jaer 'eleeje.
Daer zien ik 'n voetbalveld op Duinhorst in Wassenaer, iet geweun mè'-'voetballers, neen, 'n foto van – non komp-'t – 't êrste Scheveningse daemesvoetbalelftal .
Jae, jae, 't is de zûvere waer'êd.
Wij, as vrouwe en verloofdes van de voetballers, 'aa'ne onderling beklonke om 'n vrouwe-elftal op te richte, ken je naegaen in 1959..
We 'aa'ne natuurlek 't manvollek nôdeg, want zullie beschikte over voetbalvelde en iet te ver-gete...klêdkaemers.
Dus êrst 'n gesprek met-'t toenmaelege bestier.
De (h) eren Cor de Bruin, Jan van Soldt en mên schôn vaeder Bep Moen. Kik dat was voor mên wat makkeleker om ons plan naer vore te brenge en al gauw bleek dat-'t bestier iet veul bezwaer 'a'.
We 'oofde niks te betaele, mar allien azze de manne speulde dan mochte we nurreges anspraek op maeke.
Wij 'aa'ne daer begrip voor en onder voorwaerde datte zij graetis mochte kikke, wenste 't bestier ons veul sukses.
Och, och, wat gaet-te têd toch snel.
As ik non zô'n foto zit te bekikke, wat wazze we nog allemael jong.
Ien man zit ôk op te foto, dat was onze lêder George Meere, 'n echte gezellige kerel.
Toosje Roeleveld waekt over de bal, vorders bevoorbeeld Tiny v.d.Zwan, Mientje Keus, Tineke Knoester, Cootje Roeleveld en veul aa're, die d'r êge wel zelle 'erkenne en aars wel de kindere of klênkindere, 't is ommers al zô lang 'eleeje.
Zellef zit ik in keeperstenue achter de regge van Sjors Meere, mar êrlek 'ezêd, ik 'a' gien anleg en trapte over de bal (h)een. As keeper gong ik opzij as de bal op me of kwam. Dus mêr geschikt om...
de besprekinge te voere.
Dà'-'neem iet weg dat ik non 'êl grôs ben datte me toen al as “Scheveningen” ’n voetbalelftal 'aa'ne, .bestaende ût vrouwe |
Weet je nog wel...
Wat is het toch goed dat je af en toe even in je eigen spiegel kijkt en dat geldt ook voor mij.
Menselief, wat kan ik soms toch afgeven op vrouwen en meisjes van tegenwoordig.
Ze doen maar raak, surfen, wielrennen,vaste klant bij de sportschool, ga zo maar door.
Maar hou je stil, tot dat ik op een dag, bij het opruimen van een laadje een foto vond.
Ik kon mijn ogen niet geloven, hedelief kijk nu eens.
Direct gingen mijn gedachten terug in de tijd, de foto is uit 1959, bijna zo'n zestig jaar geleden.
Daar zie ik een voetbalveld op Duinhorst in Wassenaar, niet gewoon met voetballers, neen, een foto van – nu komt het – het eerste Scheveningse damesvoetbalelftal.
Ja, ja, het is de zuivere waarheid.
Wij, vrouwen en verloofdes van de voetballers, hadden onderling besloten om een vrouwenelftal op te richten; kan je nagaan in 1959.
Wij hadden natuurlijk het manvolk nodig, want zij beschikten over voetbalvelden en niet te verge-ten, ...kleedkamers.
Dus eeerst een gesprek met het toenmalige bestuur.
De heren Cor de Bruin, Jan van Soldt en mijn schoonvader Bep Moen. Kijk, dat was voor mij wat eenvoudiger om ons plan naar voren te brengen en al gauw bleek dat het bestuur niet veel bezwaar had.
Wij hoefden niets te betalen, maar alleen wanneer de mannen speelden, dan mochten wij nergens aanspraak op maken.
Wij hadden daar natuurlijk begrip voor en onder voorwaarde dat zij gratis mochten kijken, , wenste het bestuur ons veel sukses.
Och, och, wat gaat de tijd toch snel.
Als ik nu zo'n'foto zit te bekijken, wat waren wij nog allemaal jong.
Op de foto zit ook één man, dat was onze leider George Meere, een echte gezellige kerel.
Toosje Roeleveld waakt over de bal, verder bijvoorbeeld Tiny van der Zwan, Mientje Keus, Tineke Knoester, Cootje Roeleveld en veel anderen, die zich wel zullen herkennen en anders wel de kinderen of kleinkinderen, het is immers al zo lang geleden.
Zelf zit ik in keeperstenue, achter de rug van Sjors Meere, maar eerlijk gezegd, ik had geen aanleg en trapte over de bal heen. Als keeper ging ik opzij wanneer de bal op mij af kwam. Dus meer ge-schiklt om de besprekingen te voeren.
Dat neemt niet weg dat ik nu heel trots ben dat wij toen al als “Scheveningen” een voetbalelftal hadden, bestaande uit vrouwen. |
Maak van het leven geen spel.
en van het spel niet je leven.
Feestje thuis, Immetje danst met Opa (van Ger)Vrolijk(DE KLEINE VOGEL)
Collectie Fam.Moen-Knoester
Bênaeme.Ben- je d’r ien van ‘t Bul’ondje, de Roepet of van Bolle Bet?
De Glaeze buk, de Faks, de Knurrek, de Wikkel of de Tet?
De Lor, de Pettespringer, de Kousedanser, de Fluks of Plûm?
De Poppetjiesmaeker, de Kielos, Fransman, de Tul, de Prûm?
‘t Grôte Korsjak, de Put, Blauwtjies, de Klors of de Segaer?
Brûne cent. de Klut, de Dûnkat, ‘t Aepje, Aai Bos’aer?
Pikkedraed, Stouwwout, Drie Piet, Bokkum en de Kogel?
De Krokus, de-Ienarrem, Blommetje, de Klêne of de Grôte Vogel?
‘t ‘ûs’ouwetje, Aai Piete, Kuteka, ‘t Snûtje, de Grannedier?
Eutesreut, ‘t ‘Aezeboutje, Kachelblok, Krepele Zier?
Kar en Paerd, Starreke Jasse, Kokebak, de Kroot, de Mof?
De Tap, Pekel’aering. de Schar, de Bolk, de Kaemerslof?
De Vlês’ouwer, Peen en Peule, Krêt in me Zak, Bôze Snee?
Stinkei, de Kiet, de Rêst, de Pokneus en de Blikke dominee?
De-êuwige Bidder, Gijs van Baatjies, de Bok, de Bul, Sliknat?
‘Oblokkegezicht, Lachende (G)ebore, Kam in ‘t ‘Aer en Eendegat?
‘t Aeventuur, Wullefie, Brôdzak, Peut, de Kip, de Gêt?
Koekeroe, de Krabbe, Kooltje, ‘Emelekikkert en Wês’êd?
Kannebrouw, Êsnek, Zalpje, Gouwering, de Kadet?
Sukker, Pannevis, de Klonter, Kloentje rôie naaisajet?
Moch je ien van deuze naeme dreege…. zeker en gewis
dat je komof in oorsprong Scheveninge’ is.
Non ‘oor ik jûlie zegge: “Im, dat‘è je leuk ‘eknêsd,
mar van al die bij-naeme ‘ebbe we toch ‘n grôtere lêst……
Jae, d’r benne veul mêr naeme in ons aedelek bestand,
mar menselief, dan beslae ik ‘êl “De Scheveningsche Courant”
Veul aa’re naeme, die benne ôk wat algemien
en vin je dus iet op Scheveninge’ allien
en êrlek ‘ezêd, sommegte vin ik toch te plat
ik voor mên ...zô is ‘t zat. |
BijnamenBen je err één van ‘t Bul’ondje, de Roepet of van Bolle Bet?
De Glaeze buk, de Faks, de Knurrek, de Wikkel of de Tet?
De Lor, de Pettespringer, de Kousedanser, de Fluks of Plûm?
De Poppetjiesmaeker, de Kielos, Fransman, de Tul, de Prûm?
‘t Grôte Korsjak, de Put, Blauwtjies, de Klors of de Segaer?
Brûne cent. de Klut, de Dûnkat, ‘t Aepje, Aai Bos’aer?
Pikkedraed, Stouwwout, Drie Piet, Bokkum en de Kogel?
De Krokus, de-Ienarrem, Blommetje, de Klêne of de Grôte Vogel?
‘t ‘ûs’ouwetje, Aai Piete, Kuteka, ‘t Snûtje, de Grannedier?
Eutesreut, ‘t ‘Aezeboutje, Kachelblok, Krepele Zier?
Kar en Paerd, Starreke Jasse, Kokebak, de Kroot, de Mof?
De Tap, Pekel’aering. de Schar, de Bolk, de Kaemerslof?
De Vlês’ouwer, Peen en Peule, Krêt in me Zak, Bôze Snee?
Stinkei, de Kiet, de Rêst, de Pokneus en de Blikke dominee?
De-êuwige Bidder, Gijs van Baatjies, de Bok, de Bul, Sliknat?
‘Oblokkegezicht, Lachende (G)ebore, Kam in ‘t ‘Aer en Eendegat?
‘t Aeventuur, Wullefie, Brôdzak, Peut, de Kip, de Gêt?
Koekeroe, de Krabbe, Kooltje, ‘Emelekikkert en Wês’êd?
Kannebrouw, Êsnek, Zalpje, Gouwering, de Kadet?
Sukker, Pannevis, de Klonter, Kloentje rôie naaisajet?
Mocht je één van deze namen dragen…. zeker en gewis
dat je komaf in oorsprong Scheveningen is.
Nu hoor ik jullie zeggen : Im, dat heb je leuk gekneisd
Maar van al die bijnamen hebben we toch een grotere lijst…
Ja er zijn veel meer namen in ons adelijk bestand
Maar menselief, dan besla ik heel de Scheveningsche Couran.t
Veel andere namen, die zijn ook wat algemeen
En vindt je dus niet op Scheveningen alleen
En eerlijk gezegd , sommige vind ik toch te plat
Ik voor mij …, zo is het genoeg.. |
Collectie Fam.Moen-Knoester
(H)oed afneme manne.
| Effe 'n plûm op de 'oed?
Teugewoordeg benne d'r veul vrouwe die d'r gien prês op stelle as 'n man de deur voor ze ope 'oudt of t'r mantel anneme.
Daer benne ze zô 'ezêd, zellef mans genog voor vinne ze.
Kik, dat vrouwe d'r gewag van maeke datte ze voor 't êge werrek dat-'t manvollek verricht 't êge lôn ontvange , dà'-'ben ik met ze iens.
Mar ik voor mên, d'r mot toch verschil blêve bestaen tusse man en vrouw; dat maekt-'t leve juust zô leuk.
We leve non netuurlek in twie dûzend achttien en 't mot 'ezêd veul vrouwe kenne d'r mannetje staen.
Mar non 'eb ik onderlest toch ies ontdekt dat me deugd dee.
Non gaen ik berom naer acht april 2017, waer op tie middag de ont'ullingg van 't muurgedicht plaes von.
Veul mense wazze d'r anwezig, zô ôk de Vrinde van 't Muzee, môi , an'eklêd, ien en al kleurepracht, 'n lust voor 't ôg.
Die van mên en ik 'ebbe zitte geniete … en d'r is me wat op'evalle.
'T manvollek 'a' allemael 'n 'ôfddeksel op in de vorrem van 'n dop'oed, 'n'ôge 'oed of verscheiene soorte putte .
: Im”,”zelle jûlie zegge, “vrouwe 'ebbe toch ôk wat op t'r 'ôfd, 'n êzer of 'n musje... of 'n 'oed met- of zonder vere?”
Jae, zô benne me op 't punt 'ekomme wat mên juust opviel, 't manvollekwat ons kwam begroete nam zonder ûtzondering, of 't non 'n 'ôge 'oed, 'n bol'oed of put was, met 'n elegante zwaai ( of ge-baer, zô je wul) d'r 'ôfddeksel voor me of.
Lans, lans, wat geweldig en as je naegaet datte die manne dut al deur de êuwe doen voor ons vrouwe, ien en al charme.
As ik êrlek ben, dà'-'mot zô blêve, want : Daemes , jûlie zelle 't mè'-me iens weze, wij vrouwe zelle 't iet in ons 'ôfd 'aele om azze we 'n 'oed of 'n beret op 'ebbe, die voor 'n man om te begroete, effe van ons 'ôfd te 'aele en daernae weer op te zette.
Dat ôk nog zonder spiegel,neen, dà'-doene we iet, daer benne me veul te ijdel voor.
Kik, manne staene daer geniens bij stil, daerom 'oort dut gebaer bij ze.
Laene we 'ope datte ze dut ammaar zelle blêve doen..dan neme wij vrouwe in gedachte onze 'oed voor ze of. .
Zelle we dut ofspreke? |
Even een pluim op de hoed?
Tegenwoordig zijn er veel vrouwen, die er geen prijs op stellen wanneer een man de deur voor hen open houdt of hun mantel aanneemt.
Daar zijn ze, zo gezegd, zelf mans genoeg voor, vinden zij.
Kijk, dat vrouwen er gewag van maken dat zij voor hetzelfde werk als het manvolk verricht , ook het zelfde loon ontvangen, dat ben ik met hen eens.
Maar voor mij moet er toch verschil blijven bestaan tussen man en vrouw; dat maakt het leven juist zo boeiend.
We leven nu natuurlijk in tweeduizend achttien en het moet gezegd, veel vrouwen kunnen hun mannetje staan.
Maar nu heb ik laatst toch iets ontdekt dat mij deugd doet.
Ik ga nu terug naar acht april 2017, waar op die middag de onthulling van het muurgedicht plaats vond.
Er waren veel mensen aanwezig, zo ook de Vrienden van het Muzee, mooi aangekleed, één en al kleurenpracht, een lust voor het oog.
Die van mij en ik hebben zitten genieten…en er is mij iets opgevallen. Het manvolk had allemaal een hoofddeksel op in de vorm van een dophoed, een hoge hoed of verschillende soorten petten.
“Im”, zullien jullie zeggen, “vrouwen hebben toch ook wat op het hoofd, een ijzer of een mutsje …of een hoed, met of zonder veren?”
Ja, zo zijn we op het punt gekomen wat mij juist opviel, het manvolk dat ons kwam begroeten nam zonder uitzondering, of het nu een hoge hoed, een bolhoed of pet was, met een elegante zwaai (of gebaar, zo je wilt) hun hoofddeksel voor mij af.
Lans, lans, wat geweldig en wanneer je nagaat dat mannen dit door de eeuwen voor ons vrouwen, doen , één en al charme.
Als ik eerlijk ben, dat moet zo blijven,want dames, jullie zullen het met mij eens zijn , wij vrouwen zullen het niet in ons hoofd halen om, wanneer wij een hoed of baret op hebben , die om een man te begroeten, even van ons hoofd te halen en daarna weer op te zetten.
Dat ook nog zonder spiegel, nee, dat doen wij niet, daar zijn wij veel te ijdel voor.
Kijk, mannen staan daar geeneens bij stil, daarom hoort dit gebaar echt bij hen.
Laten wij hopen dat zij dit altijd zullen blijven doen, dan nemen, wij vrouwen, in gedachten, onze hoed voor hen af.
Zullen wij dit afspreken? |
Veren tooien de hoeden van dames en heren.
Ze behoren echter aan de vogels,
want die herken je aan hun veren.
FesoenNon zit ik met 'n paer moeilek'ede en daer kom ik mar iet ût.
Ik zel 't ûtlegge.
Wat is non fesoen en wat iet?
Bevoorbeeld: de tellefoon gaet en ik 'oor: " 'allo Im, ik doch bij me-êge, effe 'n klesje met je maeke."
Ik vin ’t leuk, mar nog gien twie menute laeter: " O, daer kompt vesite, ik 'ang je-op, 'oor!" 'aek t'r op.....
Dà'-vin ik gien menier. Zô 'ezêd onfesoenlek.
Je mot-tan minstens zegge: " ik bel je straks wel berom"
Dan 'eb ik nog wat.
Ik wor op'ebeld en 't gesprek lôpt knap ût.
De-aa're kant blêf mar an 't woord , ik durref gien end t'r an te breije en zit mar te verzinne,
waerover ik 't zel 'ebbe.
Mar dan 'oor ik op 'n gegeve' mement:" Im, ik gae je-'ange 'oor, ik 'eb nog mêr te doen.., asof IK 'eb op'ebeld en 't gesprek zô lang maek.
Meschien 'eb ik lange têne, mar ik vin 't onfesoenlek
'Oe los je zô ies op? Ik weet 't iet.
Verleeje 'a' ik ôk zô ies raers.
De-‘ûsbel ging en gelik de tellefoon.
Ik wis iet wat ik non 't êrst mos doen.
De tellefoon anpakke of te bûtedeur opedoen.
Van gien van bê-je kwam wat terecht.
Want, lieve mense, in de-'aest vloog me-iene pantoffel ût en daer maek ik 'n smakkert.
In 'n ommezien 'a' ik 'n paer blauwe enkels en je zag ze zwelle.
Temet d1a '-ik bij de tellefoon was, 'iel die stil en voor de bûtedeur was gien mens mêr te zien.
Och, och, wat ken 'n mens toch gauw ies 'ebbe.
Toe'-die van mên thûs kwam, zag-tie met ien ôgopslag dà'-ik iet zô goed voorût kwam.
"Wat is t'r an de'AND mè’-je b i e n e, Im?", vroog tie.
As -ik-'m vertelde 'oe 't kwam, zee die:" Im, 'oe vaek 'eb ik iet teuge je 'ezêd as tat je die sloffe, waer je op lôpt, weg mot gôie, d'r zit gien fesoen mêr in.
Mar neen 'oor, onze Im lôpt wel deur en non zie je 't."
Jae 't is waer, die toffels benne op.
Die motte de vulleszak in.
'Oe zee die van mên 't ôk weer.
O jae, d'r zit gien fesoen mêr in.
Wie iet wul lûstere, mot 't tan mar voele, want taer zit ik non mè’-me goeie fesoen. |
FatsoenNu zit ik met een paar moeilijkheden en daar kom ik maar niet uit.Ik zal het uitleggen.
Wat is nu fatsoen en wat niet?
Bijvoorbeeld: de telefoon gaat en ik hoor: “Hallo Im, ik dacht zo even een babbeltje met je maken.”
Ik vind het leuk, maar nog geen twee minuten later: “O, daar komt visite, ik hang je op, hoor” De haak er op.
Dat vind ik geen manier. , zo gezegd onfatsoenlijk.
Je moet dan minstens zeggen: “Ik bel je straks wel terug”.
Dan heb ik nog wat.
Ik word opgebeld en het gesprek loopt knap uit. De andere kant blijft maar aan het woord, ik durf er geen eind aan te breien en zit maar te verzinnen, waarover we het moeten hebben.
Maar dan hoor ik op een gegeven moment: “ Im, ik ga je hangen, hoor, ik heb nog wel meer te doen, als of IK heb opgebeld en het gesprek zo lang maak.
Misschien heb ik lange tenen, maar ik vind het onfatsoenlijk.
Hoe los je zo iets op? Ik weet het niet.
Laatst had ik ook zo iets raars.
De huisbel ging en gelijk de telefoon. Ik wist niet wat ik nu het eerst moest doen.
De telefoon opnemen of de buitendeur open doen. Van geen van beiden kwam iets terecht.
Want, lieve mensen, in de haast vloog mijn ene pantoffel uit en daar maak ik een smak.
In een ommezien had ik een paar blauwe enkels en je zag het zwellen.
Toen ik bij de telefoon was hield die net op en voor de buitendeur was geen mens meer te zien.
Och, och, wat kan een mens toch gauw iets hebben.
Bij thuiskomst zag die van mij met één oogopslag dat ik niet zo goed vooruit kwam.
“Wat is er aan de HAND met je b e n e n , Im”, vroeg hij.
Als ik hem vertelde hoe het kwam, zei hij: “Im, hoe vaak heb ik niet tegen je gezegd dat je die slof-fen, waar je op loopt, weg moet gooien, er zit geen fatsoen meer in.
Maar neen hoor, onze Im loopt wel door en nu zie je het”.
Ja, het is waar die sloffen zijn op. Die moeten in de vuilniszak.
Hoe zei die van mij het ook weer?
O ja, er zit geen fatsoen meer in.Wie niet wil luisteren, moet dan maar voelen, want daar zit ik nu met mijn goeie fatsoen! |
Ienzaem
In ’n grôte zae,l
met veule mense om je ‘ien,
ben je somtij-je ‘êl ienzaem
en voel je je …’êlemael allien.
Like dit 555 Liked