De Vis Wordt Duur Betaald deel 13
Dodenmis Een twaalf tal vriestrawlers, met als thuis haven Hull, vissen nog steeds in de gekrompen en sterk geregelde wereld, in de wateren, wat nog voor hen open blijft. Die wereld bevat nu ook IJsland , maar, voor een klein deel en de nukkige vangsten van roodbaars. De eens zo trotse Reders Vereniging, die hun havens domineerden, zijn zelf geruïneerd ( met hun mysterieuze verbranden bestanden ) of zijn er uitgestapt uit hun bombastische kantoren , in veel bescheidener accommodaties, waar zij nu eigenaar of fusie agent van zijn. Als een bedrijfstak, als een manier van leven, als een gemeenschap, is de diep zee visserij dood. De trawlerlui zijn naar andere bedrijfstakken en naar de voorsteden verhuisd , ofschoon er een paar nog in de visserij werkzaam zijn. De duistere gebieden van de terras woningen zijn tegen de vlakte gegaan. De visserij havens zijn aan andere gebruikers gegeven, waar yachten de plaatsen van de vissers- schepen hebben ingenomen. De vroegere visserlui zijn nog even trots als ooit, maar hun aantal krimpt ieder jaar en zijn nu erg verspreid. Veel van hen zijn als met ouderdom pensioen en leven met hun herinneringen, de kameraadschap van hun vrienden, het uitschot van de bedrijfstak en de medelijdende pensioenen, die de bedrijfstak hen gaf. Zij zien elkaar, maken een praatje en drinken wat samen.. Achting, opgebouwd in de bedrijfstak, blijft een punt van aandacht. En ook de rivaliteit. Inderdaad, verschillen tussen Grimsby en Hull, hebben de Britse Visserman Bond, gevormd in 1981, ten gronde gericht, in het gevecht over de compensaties. De gemeenschappen die visserlui hebben voortgebracht bestaan niet meer en de hedendaagse overeenkomst van de klasse waar de visserman uit voort is gebracht, heeft geen vergelijkbare beroep steun en toeverlaat. De steden , die voor de visserij waren gebouwd, hebben zich gespecialiseerd in allerlei andere bedrijfstakken, waar van er maar weinigen hun werklui goed betalen. De havens zijn Marina's geworden, zelfs helemaal vol, als zwakke schaduwen van de vorige eigenaars.. Een grote bedrijfstak is dood en kan nu niet meer terug komen. Haar centra's van voortreffelijkheid, haar opleidingen en investeringen, haar ondersteunende netwerken en manier van leven, die haar werklui aanwerfden, zijn allemaal weg gevaagd. Nu resten alleen nog maar de herinneringen, sommige van de kameraadschap en de puinhoop, een menselijk en histories overblijfsel. Reacties. Het was een goed leven en tevens een slecht leven, maar het geheel was een gelukkig leven. Zelfs in de slechte perioden op zee was je een stuk gelukkiger en een stuk dichter bij je collega werkkrachten, dan ik nu ben ten opzichten van mijn wal arbeids krachten, want tijdens in een bepaalde periode, bouw je vertrouwen op. Je kent de vaardigheden van je mannen evengoed als dat zij jou kennen en iedereen moet als een team werken. Als je niet als een team kunt werken, verdien je geen geld. Hoe harder je werkte, hoe harder het team werkte, hoe meer vis je ving en hoe meer geld je verdiende.. Maar dat had ook met de wil van God's te maken, want ik heb een heleboel reizen gemaakt, waarin echt hard gewerkt was, echt hard gewerkt en je kwam binnen en de markt was slecht en als je zo naar het kantoor van de rederij stapte, zei de baas tegen je....... Sorry Tom, .....deze reis ben je ons geld schuldig ! Maar zo is het nu eenmaal in het vissers leven. Tom Jacombe – Grimsby.. Ik weet niet, waarom wij het deden ! Het was geen leven. Het was een bestaan en zeker in de winterse perioden en je gewoonlijk tegen jezelf zei....., Het is genoeg zo. Niet meer ! En speciaal ook, als je ook nog een slechte reis maakte.. Maar je ging altijd weer terug. Je kwam binnen en je had een paar pond in je zak en je was in de veronderstelling, dat je voor een dag een miljonair was. Overal heen met een taxi, je werd stom dronken en het volgende ding was, dat je weer onderweg was naar je schip, met je zeezak op je schouders.. Ik veronderstel , dat het kameraadschap was en dat was belangrijk. Je maakte goede vrienden. In een latere periode, toen de schepen veel verbeterd waren, kon je naar zee gaan als een menselijk wezen en dan realiseerde je, hoe slecht de visserij wel was geweest.. Maar je mist nog steeds dat bepaalde leven, de kameraadschap. Terug denkend, dacht ik vaak verwonderd, hoe op aarde wij het hebben kunnen doen ! Tenzij iedereen de diep zee trawling heeft meegemaakt en het zelf heeft gezien, zij het zich niet kunnen realiseren, hoe het was. Er was geen ander leven, als dat van een diep zee visserman. Het onmenselijke weer en het miserabele leven. Ken Robertson- Hull. Ik heb er geen spijt van, in het geheel niet. Het spijt mij alleen maar, dat het afgelopen was, toen iedereen de visserman liet vallen. Niemand hielp hen. Het was een goed leven, een mannen bestaan en als ik het over kon doen, zou ik het zeker weer doen. Het was ons leven, al vanaf dat wij kinderen waren en het was onafwendbaar, dat je het zou volgen. Als de trawlers gewoonlijk langszij kwamen en ons zeekaak gaven, die zo hard waren als een kei, maar zij dachten dat zij er goed aan deden, om het ons te geven.. Zelfs de lucht er van al. Op een keer hadden zij geteerd bindgaren nodig. Je kon het ruiken. Het was een goede geur, die je , je altijd blijft herinneren.. Ik heb er geen spijt van, In het geheel niet. Jack Tripp- Hull. Ik vond het het fijnst, om met mensen te werken. Sommige met bijzondere verschillende karakters.. De meeste van hen, waren erg vriendelijk tegen mij. Ik genoot er van, om met hen te werken. Ik denk, dat ik in mijn leven erg veel geluk heb gehad, dat ik nooit s'morgens op ben gestaan en ik dacht... Oh God,....ik moet weer naar het kantoor. Ik had altijd zin om naar het kantoor te gaan en het is altijd prachtig geweest en er gebeurde altijd wel iets.. Iedere dag gebeurde er wel iets. Dit was mijn dwingende genot. Een schip bouwen heeft opwinding. Je maakt iets. Als het voor de eerste keer in de haven komt is het een geweldig gevoel. Ik was betrokken bij een zeer succesvolle vissersvloot van Grimsby en ook, toen wij samen gingen met de Northern Trawlers. Northern Trawlers was een van de beste vissersvloten. Ik verdiende veel geld ! Ik was ook betrokken bij de re/organisatie, toen Associated Fisheries, de vloot van rederij Ross over nam.- Dat was een zeer spannende periode. Het was niet om het geld te verdienen, het was de stimulans van de reorganisatie van het geheel, zodat het efficiënt zou zijn. Dat was het geval. Dat is stimulerend, weet je ?. Iets reorganiseren, zodat het beter functioneert. Dat betekend een enorme uitdaging en de enorme problemen, maar het begeleiden van de veranderingen zijn opwindend. Bill Letten - Grimsby. Ik was stuurman op de trawler Erimo van de H.L. Taylor rederij in 1973, toen ik bij een stortzee, het visruim in werd geslagen, toen we de trawl aan het leeg maken waren. Ik viel ongeveer 30 voet naar beneden en brak onder de val nog wat lanen van de vis keëen. Voor de rest van de reis, was alles wat ik nog kon doen, wat met de winch werken. Er werden foto's van mij genomen en zij constateerden, dat ik een gebroken nekwervel had en ze gaven mij pijnstillers en ik werd zo naar huis gestuurd,. Ik heb er veel last van gehad en de laatste 23 jaar met erg veel pijn, wat soms ondraaglijk was. Vrij kort geleden moest ik naar het St. Thomas hospitaal in Londen. Maar omdat het letsel was samengegroeid, konden zij er niets meer aan doen en gaven mij wat sterkere pijn stillende middelen, wat nu de spieren in mijn benen beïnvloed. George Drewery- Grimsby. Het was een vreemd leven. Absoluut gek. Terug kijkend, denk ik bij mijzelf..... wat een vervloekt verlies. Nu echt terug denkend, denk ik, dat wij allemaal eindigden met een huis, maar geen van ons eindigde nu, met wat ons toekwam.. Wij zouden rijke mensen zijn geweest. Maar wij hebben ons uitgeleefd. Ik zeg altijd, dat het beter was om hier geweest te zijn en terug te komen, dan nooit in het geheel niet, daar geweest te zijn. Als iemand zegt dat hij er bij geweest is, kom dan naar de haven met zak geld, en ga een auto, grote huizen kopen.. Wij hadden alles. Maar de meerderheid van de mensen, eindigden alleen maar met een huis. Zij hadden geen geld meer. Ze hadden het allemaal uitgegeven. George Mussell- Grimsby Ik heb bijna elk bot in mijn lijf gebroken, in de loop van mijn werkende leven.. Het betekent nu, dat ik lijdt aan ernstige ostreo-arthritus in mijn schouders en benen. Ofschoon ik eerder met pensioen ben gegaan, was er geen welwillendheid getoond door de trawler eigenaar, zulke fysieke kwalen werden beschouwd als verlopen te zijn. Hoewel veel mensen verwachtte dat botten vervanging zouden worden, .maar dat is niets voor mij. Mijn dokter heeft mij bevestigd dat er niets meer aangedaan kan worden en dat ik waarschijnlijk zal eindigen in een rolstoel. Jack Collier- Grimsby Als gevolg van verwondingen, kon ik het doorstaan. Ik had gewricht ontstekingen in mijn rechter hand, reuma in mijn schouders en verlies van grip vermogen van mijn rechter hand. Ik voelde, dat trawlerlui slecht behandeld werden. Wij waren nooit gecompenseerd als wij werkloos waren door verwondingen, in tegenstelling van de rest van de Britse werklui, zoals de mijn werkers, de staal arbeiders, de dok werkers etc, die wel gecompenseerd werden en ook werden beloond met grote ontslag vergoedingen. Ik kreeg ongeveer £ 2.400, voor dertig jarige dienst als visserman. Norman Steer – Grimsby Ik ben een jongen uit Grimsby en mijn vader was visserman, mijn grootvader was visserman, al mijn broers waren visserman. Ik kende Grimsby van binnen en van buiten. Toen ik van uit Hull voer, was ik gewoon om naar Grimsby terug te komen, min of meer bij iedere reis, om mijn moeder te bezoeken en mijn vrouw een kinderen, En als ik terugkwam naar Grimsby, laat in de zeventiger jaren of de vroege tachtiger jaren en ik door de Freemanstraat wandelde, kon ik wel huilen. Ik kon echt hebben gehuild, want ik herinnerde mij die straat. Het echt was om te huilen, Het was er al precies eender, als de Hesslestraat in Hull.. Iedere dag, Maandag t.m. Vrijdag, had je altijd, dat er schepen binnen kwamen en als de schepen gemeerd lagen, kon je de mannen van de schepen af zien komen. Je kon altijd al op 10 mijl afstand zien, dat het een visserman was.. Maar de straat was altijd druk. En toen ik dat zag, dacht ik... verdorie. En toen ik langs de haven liep, kon ik wel huilen, omdat het exact hetzelfde plaatje was als in Grimsby, zo als het er uitzag in Hull. Alle schepen lagen daar opgelegd en klaar om naar de sloop gebracht te worden, na in verval te zijn geraakt. Oh God.... het was hartverscheurend ! Ray Smith- Grimsby. Ik ben 71 jaar oud en ik lijd aan depressies, ik heb pijn in mijn borst en ik loop licht kreupel. Ik heb nog nooit een penny compensatie gehad voor mijn kwalen. Sidney Cuthbert – Grimsby. Ik ga niet meer naar de haven. Einde van het verhaal, Ik ben er een paar keer geweest om te vissen bij de Noordwal met mijn kinderen. Zij vroegen allemaal.... Kom, laten we naar de schepen gaan kijken. En ik vroeg hen ...... welke schepen ? Twintig jaar geleden kon je er langs lopen en lagen er daar die stomme schepen, wel twee of drie honderd en waarschijnlijk nog een honderd tal schepen op zee. Er is daar niets meer van terug te vinden. Het is gewoon meelijwekkend. Dat plaatje van een kerel, Les Allen, zat hier laatst op de kade . Hij zat daar met tranen in zijn ogen, toen zij zijn voormalige schip aan het afbreken waren. Hij had drie en twintig jaar op dat verdomde schip gevaren, drie en twintig jaar dat werk gedaan hebbend Ik heb nu niets meer, zei hij...... Ik ben pas acht en dertig jaar oud en wat moet ik nu gaan doen ?. Ik heb mijn hele leven dat werk gedaan. Wat moet ik voor ander werk gaan doen ? Apart dan van te gaan werken in een of andere, stinkende fabriek! John Burton- Grimsby. Ik heb zestien jaar gevist, bijna al die tijd bij de Northern Trawlers rederij, waar ik gedurende die tijd een ongeluk aan mijn benen had en ik een operatie kreeg, om uit beide benen het kraakbeen te laten verwijderen. Maar na jaren is het slechter geworden en ik heb zes jaar moeten wachten op een operatie ,om twee knie schijven er voor in de plaats te zetten. Ik heb ook een viervoudige by- pass, hart operatie ondergaan, mijn beide benen zijn krom en ik heb pijn bij iedere stap die ik doe. Ik kan niet ver lopen zonder mijn kruk. Alles is de schuld van het vissen. Terence Dunks- Grimsby. Op de leeftijd van negen en zestig jaar had ik chronische bronchitis, arthritis in mijn heupen en mijn beide benen zitten vol met spataderen. Zes jaar geleden begon mijn ruggengraat te verbrokkelen en mij werd in het Grimsby hospitaal verteld, dat mijn rug slecht was, door jaren die ik op de visserij werkzaam ben geweest. Charles Quickfall - Grimsby. Je kunt nu gaan wandelen en naar beneden lopen in de Lordstraat en je zou geen visserman herkennen, als je hem zou tegen komen. Maar in die dagen, zou je ze wel gezien hebben, want visserlui, waren de best geklede mensen die je zag en hun vrouwen waren pontificaal gekleed in het midden van de week als alsof het zondag was en zij misschien uit gingen.. Met verbeelding uitgaan op een Zondag avond ! Iedere avond in de week was het als in een weekend, als je van zee thuis kwam. Jim Quinn - Fleetwood Toen ik op de afslag werkte, was het, alsof de stad in hoog comjunctuur was. Ik heb de markt gezien, zij gebruikten gewoonlijk kits en kisten, waarin 10 stones kabeljauw in kon, en er was zoveel kabeljauw aangevoerd, dat er geen kisten en kits meer waren, om de vis in te doen.. Je had de aanvoer op Zaterdag avond en de aanvoer op Zondag, Dat is nu allemaal voorbij. En wat hebben we nu ? We hebben yachten. Het is gewoon te gek. Fred Quinn- Fleetwood. In Maart 1964, had ik een zwaar ongeval, door dat ik met mijn been in een bocht van de vislijn stapte. Mijn been was ernstig gebroken en hing er als het waren bij. Ik werd naar Bodo in Noorwegen gebracht, waar het been weer werd gezet en in het gips geplaatst. Ik ging weer naar zee op een schip, genaamd Gillingham en bij het afdalen in het visruim, om wat lanen te verwisselen van de vis keeën, viel er een ijzeren steun van een viskee op mijn rechter arm. En hier door brak ik mijn arm. Zij brachten mij naar IJsland en vandaar, vloog ik naar huis, Ik was gedurende zes jaar verlamd in mijn rechterarm, daar mijn zenuwen waren afgesneden. Later kreeg ik een operatie in Sheffield waar zij het recht zette. Ik zit nu in een rolstoel met een slechte rug. Ik ontving geen compensatie voor geen van de ongevallen, nog ontving ik, als geen enkele visserman ,een ontslag uitkering, omdat ik zgn.,mijn contract had verbroken. Ted Webb- Grimsby. Het is wel eens fijn, om terug te blikken, zoals we allemaal wel eens doen, maar de meeste van ons, bijna zonder uitzondering, kijken terug door roze gekleurde brillen glazen. Wij herinneren ons, altijd de goede dingen en schrappen uit onze gedachten, de slechte dingen, wat niet altijd iets slecht hoeft te zijn.! Er waren opwindende dagen, maar zoals wij hier zitten op dit moment, zit je in een gloed nieuw kantoren blok,in een gloed nieuw afslag gebouw van de vismarkt, wat £ 1.500.000 heeft gekost en wat over de haven uitkijkt, waar op dit moment meer vis wordt aangevoerd voor de verkoop, wat jaren niet zo geweest is.. Ik geloof een groot deel in zelfhulp. Wat je echt nodig heb te accepteren, dat een kans een kans is en dat je er verdaan, er iets aan moet doen.. Zij die terug kijken en nu zeggen... Die oude tijd is voorbij. Is het niet verschrikkelijk. Wat een vreselijke situatie.... Wel, wat wij in Grimsby hebben gedaan , is goed voor haar gedaan. Frank Flear- Grimsby. Ik was een visserman, die gedurende zeven en dertig jaar viste vanuit Grimsby en Lowestoft.. Als gevolg van die tijd op zee, lijd ik nu aan Arthritis aan de onderkant van de ruggengraat, aan beide heupen en beiden knieën en in mijn rechter enkel. Ik heb al een totale heup vervanging gehad, aan beide heupen en de specialist, die mijn linker heup het eerst deed, vertelde mij, dat ik lijd door het resultaat van de tijd, die ik op zee heb doorgebracht.. Het zal ook nodig zijn, dat in de nabije toekomst, mijn beide knieën vervangen worden. Robert Sinclair- Grimsby. Ik werkte achttien jaar bij de I.C.I. Elk jaar was het een openbaring, dat ik nog steeds aan de wal werkte. Maar ik miste wel de zee. Ik ben de laatste drie jaar bezig geweest , om het terug te krijgen, Ik heb diverse firma 's aangeschreven, maar mijn leeftijd speelt mij parten. Net vandaag heb ik een naam van een firma in Grimsby gekregen. Ik belde hen op en zij gaan mij een sollicitatie formulier sturen voor de stand-by schepen, die bij de olie platforms bezig zijn. En zo, met een beetje geluk, kom ik waarschijnlijk weer terug op zee. Jim Quinn- Fleetwo Achteraf is het verschillend, is het niet zo ? Ik zou nooit gegaan en gedaan hebben, wat wij deden. Ik sprak een paar maanden geleden met een zeer succesvolle schipper. Hij was een erg succesvol man en hij zei tegen mij.........Cocker, ... zou jij dit weer hebben gedaan. Ik antwoordde.... In geen geval, zeker, in geen geval. Het was echt absoluut belachelijk. Ik bedoel....als je alleen al denkt aan de ijsafzettingen, waarbij je je leven riskeerde. Gewoonlijk moest je opperte gaan zoeken, wat de meest eenzame en sfeerloze plaats van de wereld was. En die plaats heette Isafjord, op IJsland. Als wij aan de Noord zijde van IJsland visten, was dat de slechtste plaats in IJsland, door de weersgesteldheid en gewoonlijk stoomden wij dan allemaal naar de Isafjord, voor opperte. Wanneer je daar in de fjord binnen was, dacht je dat je in de hemel terecht was gekomen. Je moet dan gedacht hebben, dat je in een of andere exotische plek was gekomen, want je had opperte en je was veilig. Mensen die vertellen, dat het niet angstwekkend was, zijn leugenaars. Je moest daar zijn ! Je riskeerde je leven gedurende de gehele tijd dat in de ijsafzetting zat met het schip. Het was echt zo ! George Mussell- Grimsby Als er iemand morgen op mijn deur zou kloppen en tegen mij zou zeggen..... Tom, er ligt hier dat en dat schip hier in de haven.... ik dan meteen zou gaan. En zou er rechtstreeks naar toe gaan en ik heb het zelfs tegen de bazen hier op mijn werk verteld. Ik heb ze over de visserij verteld en ik heb ze gezegd........ misschien dat ik op een dag niet door deze poort kom om zes uur in de morgen en ik weet dan niet, waar ik moet kijken. Ik zou dan terug aan boord van een schip zijn. Echt, ik zou morgen terug gaan. Mijn vrouw zei laatst.... Jij zou toch niet terug gaan, is het niet. Ik antwoordde haar... Ik zou gaan. Definitief. ! Ik zou morgen terug gaan. Zelfs als ik zou weten dat het een andere manier van leven is, zou ik morgen terug gaan. Het is hartverscheurend te denken, dat het voor niets geweest zou zijn . Tom Jacombe - Grimsby Trawlen was altijd al een slecht beroep, Gewoonlijk had je wel wat te lachen en je maakte veel vrienden. Als er wat gebeurde, zoals toen Wiggie zijn schip verloor, je altijd aan hen denkt en je je afvraagt of ze allemaal wel gered zijn. Wij hebben juist een van onze vrienden verloren, Trevor Bascombe, hij stierf aan een hart aanval. Hij was drie en vijftig jaar oud. Maar ik vertel je, wanneer ik naar het crematorium ga, ik er om durf te wedden, dat de zaal vol zal zitten met visserlui. Je blijft altijd bij elkaar. Graham Howald - Grimby De Discipline. Uittreksel van een bladzijde uit het discipline boek van de reders van Fleetwood. Woensdag 6 Mei 1970 James Parker 54 jaar Garfieldstraat Fleetwood Matroos Voor mij gebracht op 22 April 1970, op beschuldiging van muiterij 28 dagen dokters verklaring. TrawlerVelia op donderdag 16 April 1970. Aan wal gezet te Ramsay, op het eiland Man. Ik ondervroeg Parker op maandag 20 April 1970. Hij verklaarde mij, dat hij geen dienst weigerde., maar vroeg, om naar de wal gebracht te worden, om een dokter te raadplegen. Hij werd in Ramsay aan wal gebracht. Hij heeft nu een dokter verklaring van dokter J.J. Devlin, Mown road, waar in verklaard wordt dat hij aan spit lijdt. De dokter verklaring is gedateerd maandag 20 April 1970 en verklaart dat hij arbeid ongeschikt is voor 28 dagen. Ontkent artikelen overboord te hebben gegooid, afkomstig uit de kombuis. John Hugh Parker 36 jaar oud Lindelweg 16 Fleetwood Matroos Voor mij gebracht op 22 April !970, op beschuldiging van muiterij. 28 dagen dokters verklaring. Dienst weigering op zee, op de trawler Velia op donderdag 16 April 1970 en aan wal gezet in Ramsey. Parker ontkent, dat hij iets overboord heeft gegooid uit de kombuis en zegt , dat hij en zijn oom nooit het bemannings verblijf hebben verlaten tot de stuurman Laird aan Parker junior vertelt, dat de schipper hem wilt spreken over het kombuis incident, wat hij ontkent. Parker zegt dan, dat hij een dokter wilt raadplegen, daar de beschuldigingen bij hem, pijnlijke maagklachten veroorzaken. Hij toont nu een dokters verklaring gedateerd 20 April 1970, waarin wordt verklaart, arbeid ongeschikt te zijn, voor een periode van 28 dagen. Met deze maagzweren, moet hij zich weer laten zien bij deze dokter op 18 Mei 1970. Heb gesproken met schipper Chard, stuurman Laird, bootsman Webster, matroos Smith Hudson en 2e machinist Warren,( met een onderbreking door Warren, die verklaart beneden in de machine kamer te zijn geweest en niets heeft gezien.) Allen bevestigen dat de beide Parkers dronken waren vanaf het moment van vertrek van het schip. tot 4 uur in de morgen de volgende dag. De schipper beschuldigt de jonge Parker van het overboord gooien van groente, nadat de kok hierover had geklaagd. Parker was nogal luidruchtig bij zijn afwijzing van de beschuldiging.. De jonge Parker weigert door te gaan, na de beschuldiging en de schipper is geneigd om de jonge Parker te geloven. De schipper voelt dat alleen de beide Parkers, de kok of de bootsman, dit gedaan konden hebben. Dhr,Laird, de stuurman zegt, dat de oude Parker een dokter wilt raadplegen en de beide Parkers gingen naar de wal in Ramsey, in een kleine boot. De bootsman verklaart dat de jonge Parker de wacht had, op de 2e wacht, maar onbekwaam was, om wacht te lopen. Dhr. Hudson, een matroos, is van mening, dat de Parkers te dronken waren, om wat dan ook, over boord te smijten. Chrillen, matroos, was op wacht en weet niet wie de groente overboord heeft gegooid.. De hele bemanning bevestigd dat de Parkers heel, heel erg dronken waren en aan het drinken waren, vanaf het moment van vertrek van het schip tot 4 uur v.m. , de volgende morgen. Niemand kan enige informatie geven, wie de schade aan het fornuis in de kombuis heeft veroorzaakt en wie de groente overboord heeft gegooid. Enz. Schipper Billy Ball's logboek uit 1958. Arsenel, 1958 12 Febr. Vertrokken 16 Febr. Brachten de 1e machinist in Icefjord aan de wal met een hersenbloeding. Hij overleed. 22 Febr. Goede start voor een nieuw schip ! 16 Febr. Uitgezet in het Gully diep. 3 pakken. 18 tot 25 mijl uit de wal. 110 tot 220 vadem. Daglicht . 50 manden, waarvan 10 schol. In en uit vissend bij Adkurk. 22, 23 en 24 Febr. Op dezelfde positie, maar in Icefjord.. Drie maal met machine problemen. 25 Febr. Slepen door de diepte. 36 mijl uit de kust. 2 pakken. 26 Febr. 60 manden, waarvan 10 schol ,bij de top van de Dessy bank. 27 Febr. Thuisstomend. 4 Maart 2048 kits vis gelost. Besomming £ 4000. 6 Maart Vertrokken 9 Maart Uitgezet op de oude visgrond 60 manden. Schip op 21 mijl dwars van Strett . Totaal 120 manden 11 Maart slepen langs een lijn tussen Stophie en Duck Point. Totaal 100 manden 12 Maart 13 tot 16 mijl ZO. t.O van Horns totaal 150 manden 13 Maart 21.2 mijl dwars van Strett en 22.2 mijl dwars van Horns. Slepen NW tot WNW tot Westwaarts van de 50 vadem bank tot je komt bij het diepe water tot 19 mijl dwars van Strett. Totaal 80 manden. 14 Maart 21 tot 25 mijl dwars van beide kapen. 120 manden. 15 Maart Op de oude koersen gevist. 20 Maart 1500 kits vis aangevoerd. Besomming £ 5300 Moesten een week in de haven blijven. Winch. Gingen terug naar Fleetwood. De Besomming Boyd Line Limited Hull Schip: Arctic Brigant Datum: 11 December 1972 Visgronden : IJsland Dagen op zee : 22 Schipper: J.Williams Gem. p.d. £ 970 ____________________________________________________________________ Kits Soort van tot Gem. p.kit £ sh. d. ____________________________________________________________________ 832 Kabeljauw 16.25 12.70 14.87 12.371.50 571 Gullen 13.00 10.60 12.54 7.162.03 6 Schelvis Groot/klein 16.25 15,50 15.90 94.40 10 Rog 4.55 4.00 4.32 43.20 24 Haai 10.35 10.00 10.12 262.80 8 Tusk * 8.10 64.80 8 Leng 11.85 11.50 11.68 93.45 43 Roodbaars 8.45 363.35 66 Mock Heilbot ** 10.35 8.60 9.79 646.25 89 Koolvis 7.90 6.50 6.82 606.55 2 Gemengde vis 12.50 12 stones Gemengde vis 16.80 4 Rog 0.89 3.56 1 Koolvis - - ____________ 21.721.41 Verminderd Bird Eys, discussie 861 stones 0.26 223.86 _____________ 21.497.55 Verminderd loon makelaar vis 17-11- 72 156.10 _____________ 1664 kits + 12 stones. 21.341.45 met inbegrip van 4 kits rog voor de minimum prijs. . * Tusk vis soort tussen een Leng en Kabeljauw ** Mock Halibut Zwarte of Groenlandse Heilbot. Mindere kwaliteit vissoort Op het originele veiling briefje werden de totale verkoop prijzen in Ponden, shilling en pence aangegeven ( £ sh. d ). Deze veilingbrief is nog een oud exemplaar, want in 1971 werd in Engeland het decimale stelsel in gevoerd, De gemiddelde prijzen en het eind bedrag zijn vermeld in het decimale stelsel. Het eind bedrag van £ 21.341.45 zou op de oude wijze vermeldt zijn geweest in.£ 21341 en 9 sh. De Afrekening. Naam: J.Ellerington 14/ 4/ 72 Functie: Schip: Trafalger Kits : 1250 Besomming £ 12.506 ____________________________________________________________________ Basis procenten van besomming £ 82,53 Lever geld £ 4.49 ______ £ 87.02 Contribtie vakbond 4.42 Chr, zeeman societeit 0.03 Bonded stores 4.72 Radio Telegram Humber pensioenen 1.15 Gedipomeerde pensioenen 1.30 Voorschotten 0.96 Uitrusting stores 1.87 Inkomsten belasting _____ £ 48.80 Opdracht van schipperr / stuurman Voedsel 38.17 N.L.S.P. 18.15 Voorschot buitenland ________ 56.32 _________ Debet Saldo £ 38.22 ======== Einde. Vreemdeling Dank aan Jan Harteveld, die het verhaal beschikbaar heeft gesteld.<< Vorige
Geplaatst op 17-10-2014 en 1187 keer gelezen
Like dit 842 Liked