Vlieg

Teun ‘a’ allien ‘n ‘ondje wand-‘ij was vrijgezel: mar voor z’n êge zurrege dat lukte wonderwel. Zô was ‘t eete kooke voor Teun ‘n lieve lust en dat ‘t altêd smækte: gelôft-tat mar gerust! Iens op ‘n dag ‘a’ Teune, ‘n stikje vlês ‘ekocht: dat-ie dat iet zou eete, dat ‘êt-‘ie nôit ‘edocht. Ze dag was goed begonne, ‘t vlês lee in de pan, en ‘t sudderde zô lekker: Teun kreeg t’r ‘onger van! Affên, doch Teun, nog effe: dan is ‘t vlês wel gær. Dus snee die vast-te knorræp en zette die al klær. Toe gong die dærnæ schille, zô’n ærepel of vier. 't Was ‘allegær gien moeite: ’ij dee ‘t met veul plezier. Terwêl Teun zat te wachte met zachies-an veul trek kwam met-te ‘ond van Teune, ‘t wæter in ze bek. Ze bæs kos lekker kooke, dær wis-tie alles van want ‘ij kreeg alle dæge de resjes ût de pan! ‘t Stikje vlês was gær non: Teun lee ‘t op ‘n schæl en zette die op tæfel, gedekt voor ‘t middagmæl. ‘n Vlieg – die is kwam kikke – zag al dat lekkers stæn en doch: “Læt mên is effe nær ‘t stikje vlês toe gæn!” Teun zag ‘t en zee drifteg: “Jou slæn-ik êst tot pap…!” en ‘ij gaf met ‘n væddook ‘n vreeseleke klap. De vlieg schoot weg van tæfel, om'ôg nær 't plefond, de schæle vlês vloog ôk weg: die landde op de grond. De ‘ond van onze Teune, verbæsd deur zô’n geluk zee: “ Hap!” en ‘t stikje vlês was, verdweene in ze buk. Teun kos nog lang ‘iet vatte wat t‘r was mis’egæn, mar ien ding wis-tie zeeker: zên trek was nær de mæn! © Piet Spaans 2011 historisch publicist en auteur Den Haag Holland http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans
...terug ...home Geplaatst op 01-03-2012 en 1153 keer gelezen
Like dit 746 Liked