Zô mar 'n preitje. Ût ete mè'-meuje Pleun.
"Ien ding Im, met meuje Pleun gaen-'k iet mêr ût ete", zee die van mên en keek knorrig.
Non ken 'k 'm in dut geval iet teuge spreke, want-tie meut van ons is lastig en dat bûte de deur ete is niks voor d'r.
Zellef wat ûtzoke wul ze iet.
""Kikke jûlie mar, 'k vin alles goed", zô begint ze.
"Zelle we 't menu van de dag mar neme dan?
dà' ziet-'r zô lekker ût."
"t is goed 'oor pand" en meuje Pleun zit onderwêl rond te kikke, want ze wul wete waer ze terecht is 'ekomme.
De kelner kompt vraege of ze wul drinke'; ze zêt teuge d'm: "Thûs drink 'k nôit bij me warreme ete."
"Neem jij wat te drinke, Im?"
"Jae meut, 'k neem Spae rôd."
As te kelner 't pilsje voor die van mên en 'n Spae rôd brengt, zêt ze:" 'Iet tat Spae rôd en 't is wit?
Doe mên toch ôk mar 'n gleisje, 'k-'eb toch dorst."
Toe-'t voorgerecht op taefel wier 'ezettet, trok ze 'n vês gezicht en zee:" 't is allemael rauw".
"Jae meut, 't iet ôk rauwkost."
"Dà'-zeg 'k toch, 't is rauw, dà'-mot 'k iet, dà'-ken gien zalleffie voor je darreme weze."
"Wul je dan 'n kommetje soep?", vroog 'k an d'r.
"Jae, dà'-wul 'k wel."
D'r kwam dus soep en wat doet ze?
Ze gaet met t'r lepel zitte visse.
"Zegge en schrêve ien balletje zit t'r in, 't is 'n schande", moppert ze.
Dan komme de-aerepele, de groente en de-appelemoes.
" 't is allemael diepvries, de-urrete benne nog 'ard en de-appelemoes is van 'AK, 't vlês is van 'n ouwe koe en dut, wat t'r bij legt, dà'-benne klaevertjies, die groeie tusse 't gras."
'T toetje wier op'ediend, ze zuchtte effe en 'k 'oorde:" ôk weer diepvries....ês-taert."
As te kelner weer 'n schaeltje neer zet, kikt ze verschrikt.
"Im, ik 'oof iet mêr 'oor, 'k ben amechtig."
Ik kos me lache iet in'ouwe.
In 't schaeltje lagge drie rolletjies verpakt in plastic.
"Meut, dàt-'oof je 'iet op te ete.
In dat plastic zitte warreme, natte, dookies, om je-'ande mee of te doen!"
Toene-me daernae, bij ons thûs, 'n bakje zatte te doen, vroog 'k an d'r of ze non toch wel lekker en genog 'a' 'egetet.
"Pand", zee ze, " 't was over'eerlek en as me moeder me buk kos voele, dan zou ze zegge: "dat kind 'êt kliertjies'...."
Meuje Pleun keek zô blij as 'n kind.
Achterof was 't t'r dus goed bekomme.
Och, 'k denk dà'-'k t'r nog wel-d'r-is mee neem, mar 'k zel wel 'n têdje motte wachte tot-tie van mên ôk wat bekomme is.
Nadruk verboden Immetje.
Geplaatst op 04-09-2006 en 1126 keer gelezen
Like dit 775 Liked