Hartelijk dank voor u like, dit is een ode aan de acteur
Geitje
D’r zat ‘n geitje in d’r dak en ‘t lekte van belang,
dus toe ‘t zô bleef reegene, toe wier Merie wat bang:
êst ‘oorde mar iene tik, mar klaks kwam nommer twie.
En vóór ze ‘t wis kwam d’r zô’n stræl deur ‘t dakje van Merie!
Ze kreepelde de besstee ût met veul gezucht en wee,
en deurdat ze niks aars ‘a’ stæn nam ze de po mar mee.
Die zette ze toe effe neer gunt op-tie natte plek,
mar ondertusse zat Merie met-‘et ækelege lek.
Toe Burt in ‘ûs kwam van de rês – want ‘ij was visserman –
beklægde ze d’r stien en bien: d’r kwam gien ende an!
Dus Burt zee: “ Mens ‘eb stûdie’oor, ‘oud-effe je gemak!
Ik langt zô wel ‘n laddertje en kik-tan op ‘t dak!”
Merie kreet: “Zou je dat non doen, ‘t is ‘n ’êle wæg,
as jij je iet goed vast-en-‘oud dan dalder je omlæg!”
Mar Burt zee: “Mens: komd- eunderd-iet, læt mên me gang mar gæn,
as jij, as ik ‘t dak op gæt, mar onderan blêf stæn!”
Dus: zô ‘ezêd en zô ‘edæn, Burt gong nær Jan Verbæn;
‘ij wis dat Jan al jærelang ‘n laddertje ‘a’ stæn.
Burt sprak met Jan over ze dak en ‘t ækelege lek.
“Arreit!” zee Jan en dær gong Burt: de ladder op ze nek!
D’r is wéér ‘n geitje in ‘t dak en ‘t lekt wéér van belang.
Mar as-tie non ‘et tikke(n)-‘oort, dan wordt Burt ôk wat bang.
Ze narrem is net weer ût-te gips, die ‘aan ‘n flinke knak,
nædat Burt ût’egleeje was op zûlie lekke dak.
Merie, die næst-tie ladder sting, kreeg Burte op-t’r lêf.
En jæ, dat was tan ‘uur geluk: ze is ‘n pôteg wêf.
Z’-is nog iet wat ze weeze mot, ze lêt nog veul op bed,
mar ‘t bien, dat in drie stikke lee, is keureg weer ‘ezet!
En wat is – teuge jou ‘ezêd – an ’t ende van ‘t ver’æl,
voor ellek die ‘t leeze wul de vordere moræl?
‘n Visser ‘oord-iet op ’n dak; zên werrek is visserij.
Dus ripperæsies an ’n lek: ‘ælt-tær gien zêman bij!
© Piet Spaans 2011
historisch publicist en auteur
Den Haag Holland
http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans
Geplaatst op 06-03-2012 en 1187 keer gelezen
Like dit 774 Liked