Hartelijk dank voor u like, dit is een ode aan de acteur
Zô mar 'n praetje. Belletje trekke'.
We zatte onze klênkindere 't liedje te lêre van:
" Iedere aevend trok bij buurman 'n kwaejonge an de bel,
buurman wier d'r o zô boos om"…..en zô vorder.
"Opa 'è-jij wel-d'r-is belletje 'etrokke".
"Of en toe", zee die van mên.
"Jij zeker 'iet, Oma?"
"Jae, 'k 'eb ôk belletje 'etrokke.
As we naer school ginge, dan kwamme we deur 'n straet met allemael van die glimmende kôpere belle.
"Effe lôpende brandweer….!", zeeje we dan en dan wiere de belle' d'r bekant ût'etrokke.
Op 'n middag vroog 'n vrouw an me toe-'k naer school ging, of 'k wis of te bôvemêster op school was.
Dà'-wis 'k 'iet.
"O", zee de vrouw, " vin'-je 't goed dà'k mè'-je meelôp?"
"Tuurlek", zee 'k.
Ze stapte naes' me en toe'-we bij de schooldeur stonge, zee ze : "Trek jij mar an de bel."
'ard klink' zô'n bel, doch 'k bij m'êge.
"Is de bôvemêster binne?"
"Jae 'oor", zee de jonge, die ope dee.
"Dan gaen-'k effe naer d'm toe, wês jij me mar de wegt….", zee de mevrouw teuge mên.
'k liep met-t'r mee naer 't kaemertje, klopte an en zee: " Mêster, 'ier is 'n vrouw voor U".
"Laet mar binne komme."
'k wulde weggaen, mar de vrouw 'iel me teuge en zee: "Neen, gae jij mar effe mee naer binne'.
Zô mêster, êndelek 'eb-'k-'r te pakke, dut is te grôtste deugniet….!" en de vrouw dee d'r beklag over mên.
Twie'onderd strafregels: 'k zel nôit mêr belletje trekke.
's aevens zat-'k te schrêve an taefel.
Me-vaeder 'a' toch meelij mè'-me en me zusje en broer mogge mee'ellepe.
Mar de vrouw 'a' 't goed 'edaen, von' me moeder.
Ammaar voor niks naer de deur val' ôk iet mee.
Non trekke de kindere 'iet mêr an de bel, 't benne benae allemael drukbelle.
Ding dong.
Somtije lôp'-'k naer de deur en dan staet t'r gien mens.
Dan ging die ding dong op te raedio of te tellevisie.
Kindere belle non ût baldaedeg'êd iet mêr AN, mar OP en dà'-kos te ouwers 'n 'êleboel geld.
In de têd van onze ouwers krege de anbellers 'n nemmer waeter over d'r starrelement, zôas tie jonge in dat liedje.
In mên jonge jaere: twie'onderd strafregels en voor de teuge'woordege jonk'êd is 't 'n straf as t'r ouwers d'r mobieltje ofpakke.
Nadruk verboden Immetje.
Vertaald
Belletje trekken. We zaten onze kleinkinderen het liedje te leren van: "Iedere avond trok bij buurman een kwajongen aan de bel Buurman werd er o zo boos om",,,,,,en zo verder. "Opa heb jij ook wel eens belletje getrokken?" "Af en toe", zei mijn man. "Jij zeker niet, Oma?" "Ja, ik heb ook belletje getrokken." Als wij naar school gingen, dan kwamen we door een straat met allemaal van die glimmende koperen bellen. "Even lopende brandweer!" , zeiden we en dan werden de bellen er bijna uitgetrokken. Op een middag vroeg een vrouw aan mij, toen ik naar school ging, of ik wist of de bovemneester op school was. Dat wist ik niet. "O", zei de vrouw, " vind je het goed dat ik met je meeloop?" "Natuurlijk", zei ik.Ze stapte naast mij en toen we bij de schooldeur stonden, zei ze: "Trek jij maar aan de bel". Hard klinkt zo'n bel, dacht ik bij mezelf. "Is de bovenmeester binnen?" "Ja hoor", zei de jongen, die open deed. "Dan ga ik even naar hem toe, wijs jij me maar even de weg", zei de vrouw tegen mij. Ik liep met haar mee naar het kamertje, klopte aan en zei: " Meester, hier is een vrouw voor U." "Laat maar binnen komen." Ik wilde weggaan, maar de vrouw hield mij tegen: " Nee, ga jij maar even mee naar binnen……" "Zo meester, eindelijk heb ik haar te pakken, dit is de grootste deugniet" en de vrouw deed haar beklag over mij. Tweehonderd strafregels: 'ik zal nooit meer belletje trekken'. 's-avonds zat ik te schrijven aan de tafel. Mijn vader had toch medelijden met me en mijn zusje en broer mochten meehelpen. Maar de vrouw had het goed gedaan, vond mijn moeder. Steeds voor niets naar de deur valt ook niet mee. Nu trekken de kinderen niet meer aan de bel, het zijn bijna allemaal drukbellen. Ding dong. Soms loop ik naar de deur en dan staat er geen mens. Dan ging die ding dong op de radio of op de tellevisie. Kinderen bellen nu uit baldadigheid niet meer AAN, maar OP en dat kost de ouders een heleboel geld. In de tijd van onze ouders kregen de aanbellers een emmer water over hun lichaam, zoals die jongen in dat liedje. In mijn jonge jaren tweehonderd strafregels en voor de tegenwoordige jeugd is het een straf………… als hun ouders hun mobieltje afpakken. Nadruk verboden Immetje.
Geplaatst op 10-08-2005 en 1090 keer gelezen
Like dit 773 Liked