Het verhaal van een toekomstig zeeman. deel 2

Het werd tijd voor mijn examen en ik ging nerveus naar binnen.. Mij werd verteld om te gaan zitten en we begonnen aan het examen. Ik liet mijn getuigschriften en stedelijke beroepscertificaten zien en vertelde hem alles wat ik wist van mijn stage periode. Hij vertelde mij dat hij de firma Mather en Platt kende en dat het een betrouwbare firma was. Ik herinner me nog wat hij zei.... zij leveren vakbekwame mensen af.. meer tegen zich zelf dan tegen mij. Hij gaf ter plekke mijn een gradering bewijs. Het was een B 2 gradering. Ik vroeg hem wat er nu vervolgens gebeurde. Hij vertelde mij...Neem het bewijs mee naar de Britse Scheepvaart Federatie en vertel ze daar, dat op een schip wilt varen en zij zullen je aannemen voor een functie met een B2 bewijs. Het Britse Scheepvaart Federatie Bureau was in Mann Island, net aan de andere zijde van de weg en ging er heen en vroeg daar of zij voor mij een schip hadden. De man achter de balie vertelde, dat er niet veel kans op was voor die functie, daar er ervaren zeelui zonder werk waren in Liverpool.. Hij raadde mij aan om zelf een baan te vinden en gaf mij een lijst van Britse scheepvaart maatschappijen. ( meer dan honderd ). Ik ging naar buiten en was zeer teleur gesteld. Enige van de knapen die met mij in de wachtkamer hadden gezeten, stonden ook buiten en zij vertelden hetzelfde. We liepen naar het uiteinde van het havenhoofd en bekeken een poosje de schepen op de rivier, tot een van knapen voorstelde..... Laten wij een pint gaan drinken en wij allen beaamden, dat het een goed idee was. In 1970, was Ted Heath eerste Minister. Er was een mijn staking aan de gang, de werklui van de energie centrales staakten en het land had een 3 daagse werk week om energie te besparen..Het land zat in een recessie en de Koopvaardij nam geen mensen aan.. Ik was bij Mather en Platt weg gegaan en werkte nu voor een ander lokaal technisch bedrijf Francis Shaw. Ik had nog steeds zin om naar zee te gaan en een paar knapen waar ik mee werkte, hadden op de Koopvaardij gevaren, en ik probeerde er zoveel mogelijk van hen er over te weten te komen. Ik begon sollicitatie brieven te schrijven naar scheepvaart maatschappijen, van de lijst die mij was gegeven. De antwoorden die ik ontving vermeldde meer of minder hetzelfde....... wij hebben op het moment geen vacatures, maar wij willen uw sollicitatie bewaren voor toekomstige referenties. En al heel snel had ik een verzameling van dit soort brieven. Ik kan mij herinneren dat ik op een keer op een vrijdag naar mijn plaatselijke pub, “de Vogel in de Hand.”ging. Ik kende er iedereen, want ik kwam er bijna iedere avond. Op deze speciale avond was er een vreemdeling binnen en hij en ik speelden een potje crib samen en beiden hadden de Jokers. Wij wonnen de wedstrijd en hij kocht een pint voor mij. Wij gingen zitten en kwamen aan de praat. Hij vertelde mij dat hij een machinist was op de koopvaardij en dat hij met verlof thuis was. Een speling van het lot ? Ik vertelde hem over mijn ( vergeefse ) pogingen om te gaan varen. Hij zij dat het mogelijk was om bij de koopvaardij te komen, maar je moet wel enige ervaring hebben. Ja.... maar, hoe krijg je dat. ? Hij vertelde mij dat er twee mogelijkheden waren. Je kon je aansluiten bij de internationale pool in Rotterdam. Maar dan liep je de kans dat je niet wist waar je terecht kwam. Je kon bijvoorbeeld op een Griek terecht komen en ofschoon je geen Grieks kon spreken, je in veel moeilijkheden terecht kon komen. Ik had het niet zo erg voorzien op dit soort toestanden. Ik vroeg hem... wat is de andere manier. Hij zei... De verre trawl visserij ! Hij zei als je naar een van de visserij havens gaat, zal je waarschijnlijk wel een baan krijgen op een diep zee trawler. Ik twijfelde, dat het zo makkelijk zou gaan, maar hij verzekerde mij, dat zij altijd naar mensen uitkeken en speciaal mensen met machinisten ervaring.. Ik had deze man nooit van te voren gezien en ik heb hem nadien nooit meer gezien. Maar dat is precies, wat ik me kan herinneren, onze ontmoeting. Noem het voorzienigheid. Ik dacht er gedurende het weekend over na en besloot er achter aan te gaan. Op Maandag nam ik een dag vrij en nam de trein naar Blackpool en daarna de tram naar Fleetwood. Ik kwam daar rond de middag aan en ging op weg naar het haven gebied. Fleetwood was nog steeds een drukke vissersplaats en er was veel te doen. Ik kan me nog herinneren dat ik door de Havenstraat liep en de pub “Het Wapen van Fleetwood “ passeerde, net na dat ik was aangekomen. De deur van de pub vloog open en een man werd letterlijk naar buiten gesleept en op de straat neer gegooid. Ik moest zelfs om hem heen lopen, zijn gezicht was bedekt met bloed en hij was bewusteloos. Er waren mensen die langs hem heen liepen en zelfs over hem heen stapte. Ik hoorde een man opmerken..... Het is Matty weer. Dit was blijkbaar een ruige steden en ik liep nerveus door. De Havenstraat was de straat waar al de trawler rederijen hun kantoren hadden. Ik herinner me nog dat de belangrijkste de Boston Trawler, Wyre Trawlers, Hewitt's en J Marr's waren. Ergens vond ik de moed om het kantoor van rederij J.Marr binnen te stappen. Ik vertelde de receptioniste dat ik een baan zocht als machinist en zij vertelde mij dat ik dan de technisch inspecteur moest hebben. Deze was echter bezet en of ik over een uur terug kon komen.. Ik liep een uur rond de dokken. Daar lagen schepen en boten van allerlei grootte en overal stonk het naar vis en diesel olie. Ik ging weer terug naar het kantoor van Marr rederij. De receptioniste wees mij het kantoor van dhr. Finn, de technisch inspecteur. Hij verwelkomde mij en ik vertelde hem mijn doel. Hij vertelde mij dat hij geen baan voor mij had als machinist om dat ik geen zee ervaring had.. Echter, hij vertelde mij dat ik kon beginnen als een machine kamer stagiaire, en zo een paar reizen te maken en dan te overdenken of een baan als machinist iets voor mij zou zijn Ik accepteerde zonder twijfels. Ik vertelde hem dat ik een week opzeg termijn had en vertelde hem dat ik hem zou waarschuwen als ik kon beginnen.. Dat is het ! Ik heb het gedaan ! Ik ga varen ! Op een trawler van de verre visserij Op de terug weg naar huis voelde ik mij opgewonden maar ook wel bezorgd. Dezelfde avond ging ik naar de “Vogel in de Hand “, om het te vieren. Ik vertelde het nieuws aan drie van mijn vrienden. Harold, Terry en Eddie en zij zeiden dat zij ook geïnteresseerd, waren om hetzelfde te gaan doen. Harold vertelde mij dat hij op een trawler had gewerkt, Terry zei dat hij wilde solliciteren voor kok. Hij had leren koken toen hij in de gevangenis zat. Ik wist dat het er bij hem niet in zou zitten, maar hij ging mee voor de rit naar Fleetwood. De volgende morgen ging ik naar mijn werk en vertelde dat ik aan het einde van de week met mijn werk stopte en ik naar zee zou gaan op een trawler. Zij verklaarden mij voor gek.( En misschien hadden zij nog gelijk ook ). Het weekend volgde en afspraken werden gemaakt met de drie vrienden om op Maandag naar Fleetwood te gaan. Wij werden dat weekend goed dronken en op Maandag ochtend gingen wij op weg naar Fleetwood. Na aankomst gingen wij op weg naar het kantoor van de Marr rederij en vroegen dhr. Finn te spreken. Hij was op dat moment niet aanwezig en of wij op een later moment konden terug komen. Het was te vroeg om de pub in te duiken voor een glas bier en we gingen naar een cafe tegenover de dokken, voor een kop thee. Het was er erg druk en al spoedig realiseerden wij ons dat we tussen trawler lui terecht waren gekomen, De lucht was blauw van de rook en het gesprek ging over schepen en schippers , IJsland en zwart ijs, maar verwonderlijk sprak niemand over vis. We moesten nog een uur zien zoek te brengen en maakten maar weer een wandeling langs de dokken. Ik herinner me nog hoe Terry aan een van de dokwerkers vroeg... Welke van deze schepen zijn van de rederij Marr.? Het antwoord volgde direct... De schepen die geel geverfd zijn. Terry zij ja ... maar welke zijn nu de schepen die naar IJsland gaan ? De dokwerker antwoordde..... allemaal. Terry antwoordde..... Geen van deze schepen krijgt mij aan boord en ik neem de volgende bus naar huis. Eddie's gedachten waren al niet veel anders. We gingen maar weer op weg naar het rederij kantoor. Harold en ik zelf gingen naar binnen en de twee anderen bleven wachten in het cafe. Ik ging naar binnen om dhr, Finn voor de tweede keer te ontmoeten en ik vertelde hem dat ik klaar stond om te kunnen beginnen. Hij vertelde mij dat het enige wat ik nog moest doen , een les te volgen in brandbestrijding en veiligheid middelen. Hij zei, dat ik dat nog dezelfde middag kon doen en wij maakten een afspraak. Ik ging weer naar het cafe , waar de andere drie nog waren. Tegen die tijd was Harold ook al van gedachten veranderd. Ik stond er nu alleen voor. Ik ging 's- middags terug om dhr, Finn te ontmoeten. Hij vertelde mij dat ik een brandbestrijding les zou krijgen op een van de schepen van de rederij. Ik volgde hem naar de dokken. Daar lagen vier of vijf schepen die geel geschilderd waren en ik begreep toen dat deze schepen inderdaad bij deze rederij hoorden. Wij gingen naar de Jacinta en ik volgde hem de loopplank op.. Wordt vervolgd Vreemdeling
<< Vorige Volgende >>
...home Geplaatst op 18-08-2014 en 1130 keer gelezen Like dit 854 Liked