Twie de wurreldoorlog-bevrijding 75 jaer ‘eleeje. deel 8
Urrete en bone… D’r wier op veul meniere naer brandstof ‘ezocht om in ’t zô genoemd majokacheltje op te stoke. Mên broer en ik wazze vóór dag en dauw al op stap om takke te sprokkele in de Scheveningse bosjies. Al lôpende deur de Zoutmanstraet Zag me-broer opiens ’n brûne boon op straet legge; vorderop nog ien en nog ien, ôk ’n groene urret, ’t was ‘n ‘êl spoor. Wij maer raepe en in ’n mum van têd ‘aa’ne we ‘êl wat bone en urrete bij mekander. Daer gaene we ’n lekkere panne soep van koke, bekokstôfde we saeme. Vergeet iet, dat was in ’t weste van ons land, begin Maert 1945 en die vondst was voor ons mêr as goud waerd. D’r wazze waerschênlek mense, nae ’t bombardement van ’t Bezuide’out ‘evluchtet en ‘aa’ne nog wat voedsel mee’enôme. Op te ien of aa’re menier ‘eb t’r ’n gat in ’n zak of dôs ‘ezete, waerdeur de peulvruchte voor mên broer en mij voor ’t opraepe leeje. Dat toen in ’t Bezuiden’out veul ellende was ontstaen , daer ‘aa’ne we gien bezwui van . Wij wazze zô blij as kindere mar blij kenne weze en ’n paer daege laeter ‘ebbe we d’r soep van ‘ekookt . Me-moeder ‘a’nog ;n paer sjublokkies van Lint’orst en ôk nog ’n winterpeen. De bone en urrete wiere ‘ewasse en naedatte ze de ‘êle nacht in de wêk ‘aa’ne ‘estaen, gong de pan op ’t fornûs, dat sting te branne op ‘outblokke, afkomstig van ’n boom , die ôit in de Scheveningse bosjies ‘a’’estaen. Datte me met z’n alle ‘esmuld ‘ebbe van de bone- en urretesoep deur mekander ken ik me nog ‘euge as te dag van gistere. Dat-’t bombardement ‘n ‘êl aar ver’ael zou oplevere, kos ik toen nog iet bevroede en gelukkig mar. Wij wazze op tie ochend allien mar vervuld van onze kosbaere vondst. De ochendstond ‘a’, zô ‘ezêd, goud in de mond.
In mijn poëziealbum werd op 2 Mei 1945 , dus DRIE dagen voor de bevrijding, dit gedicht geschreven
Nadruk verboden Immetje
<< Vorige Volgende >>
Geplaatst op 03-06-2020 en 1234 keer gelezen
Like dit 373 Liked