Angstig moment
Mijn vader Teun Toet, de morsekop - de kroot en overleden in 18 februari 1988, voer toen op de Sch. 333 van de Rederij Jaczon. In de jaren, ik weet niet meer de juiste datum, begin '59 - '61 had mijn vader kaarten gekregen van de Rederij v/d Fr. Vrolijk. Wij mochten toen mee op de Sch. 72 'Tonny', mijn vader had 5 kaarten gekregen, Johan Toet, Martin Toet en ik Ab Toet en namen nog 2 Haagse vriendjes mee: Henk Smitschouten en Guus Bosman.
Nou het was spannend, allen gingen voor het eerst op een logger de zee op, hetzelfde gevoel als mijn vader die dan de koppes uit zal varen voor de komende haringrace.
Na een tijdje, het was leuk en gezellig rustig zeetje, alles bekeken te hebben werden we een beetje kattig (licht zeeziek). En we ging achterin op het zeil van de reddingsbootje lekker liggen in de zon.
Plots hoorden wij een harde klap voorin van de logger, we schrokken, en gingen kijken en zagen dat de Sch.134 'Geertruida' ons had aangevaren. We keken in het voorin, en zagen dat deze als snel vol liep. De kussens en klompen zagen we drijven. Door de punt van de Sch. 134 'Geertruida" had deze een behoorlijke scheur veroorzaakt in het voorin.
Met spoed werden we overgeheveld naar en andere logger en dacht ook de Sch. 134, waardoor de Sch. 72 hoger kwam te leggen om op eigen kracht weer de haven in te kunnen varen.
Als jonge jongens de eerste keer en gelijk al een aanvaring, nou de schrik zat er toen goed in zeg, hoe ik mij precies voelde weet ik niet meer. Maar mijn moeder, Corrie Vrolijk (de Kap) was toch wel dolgelukkig dat ze haar 3 zoons en de 2 vriendje heelhuids thuis kregen. Grote koppen in de krant, over het doen en laten van de loggers tijdens de Vlaggetjesdag. Er werd toen ook verondersteld, dat de schippers en stuurmannen aan het dollen waren en goed bezopen (dronken) waren. En ik geloof, omdat dit vaker was voorgekomen, bij het uitvaren van de vissersvloot bij de vorige vlaggetjesdag dagen, werd dit uitvaren voorlopig verboden en -of verminderd. Nu ik de foto's van die oude loggers zo zag, kwam deze gebeurtenis weer naar boven, ik heb hierna nooit meer gevaren op de visserij. Ook mede mijn zware astma en het zware werk, vond mijn vader en moeder het onverantwoord dat ik op de visserij moest gaan. Johan en Martin hebben wel op de visserij gevaren te weten op de Sch. 297 en de Sch. 236, Guus nu niets meer van vernomen en Henk Smitschouten is later op de grote vaart gegaan. Henk heeft toen ook een ernstige ongeluk gehad op de grote vaart, stond ook met grote koppen toen in de Haagsche Courant, waarbij hij ook vermelde: dat dit zijn 2e ongeluk was op zee. Hij had al een aanvaring gehad op een logger, de Sch. 72. Hij is later bij de politie gaan werken, is daar een redelijke hoge piet geworden. Dit wou ik er ook wel bij vermelden
Vriendelijke groet,
Ab Toet
...terug
...home
Geplaatst op 09-09-2002 en 1519 keer gelezen
Like dit 876 Liked