Hartelijk dank voor u like, dit is een ode aan de acteur

Æpje

’t Was ‘n ‘êl klên winkel’uisje, gunt om ‘t ‘ookje van de stræt: zô’n winkeltje wærin je mêstal om butter, of om blauwsel gæt. Dat winkeltje was t’r al jære en ’t mannetje al nes-sô’n têd. En datte ze d’m æpje noemde dat was beslist gien kwæjeg’êd. Gien mens wou æpje echt bezêre want ‘ij was ærdeg en bekwæm; mar jæ z’n ‘ôfd: die was wat vreemdeg, vandær die rære æpjes-næm. ’t Mannetje zat væk te denke wærom ’t mensdom dat zô zee: ‘ij was toch ’n ordentelek ventje dat nôit gien kwæd an wies ôk dee. De deur van ’t winkeltje gong ope. “Dag æpje!” zee ’n klêne mêd: “Me moeder wou ’n pondje sukker en ôk ’n stikje vetteg’êd!” ’t Mannetje woog êst de sukker – die dee die in ’n brûne zak – en van ’t vlês wat-‘ie ‘a’ legge, snee die ’n smækeleke plak! “Zô kind, ‘ier ‘eb je alles sæme; mar ien ding vrægd-ik lieve mêd: dat jij, as je met mên komt kôpe, gien æpje mêr teuge me zêt. Want kik, jij ken dat nog iet weete: jij ben nog klên en snapt-tat iet, mar azze ze mên æpje noeme dan doene ze me veul verdriet.” “Ik ben geweun: van God ’eschæpe. En ik ‘iet vam-me êge Jæp en kind, zeg jij ’t non is êrlek: ik likkent-toch iet op ’n æp? Kom, ‘ier ‘eb jij ’n lekker snoopje, zel jij ’t non nôit mêr zegge…, nee?” Wærnæ ’t kind met ’t weggæn bræfjes: “Nee æpje…!” en: “Dag æpje…!” zee. © Piet Spaans 2011 historisch publicist en auteur Den Haag Holland http://nl.wikipedia.org/wiki/Piet_Spaans
...terug ...home Geplaatst op 15-02-2012 en 1537 keer gelezen
Like dit 829 Liked